14 Şubat 2011 Pazartesi


Gectigimiz hafta persembe günü abim ve canim birtanecik yegenim Silam geldiler bize.Istanbul -Paris-Düsseldorf-Viyana ve sonunda Linz ...Ne cok sevindik bilemezsiniz.Tam Ankaradan abim gelmis halleri.Cok degil sadece 3 gün ama olsun hemen havamiz degisti.Serrayi görmeliydiniz mutluluk ve evde kalabalikla doruk yapan bir inatcilik icinde bol bol kafa sisirdi.Abim ve Silayi odasina götürmek icin ne numaralar ne numaralar.

Sadece 3 kisa gün.Cabucak bitince elde var yalnizlik yine.Neyseki Serra gelenlerin hep gitmesine alisti artik.Cok üzülüp ama ben onlari cok seviyorum,simdi cok özlicem diye biraz söylenip kaldigi yerden devam ediyor.Tam da istedigim gibi:))Tabii yilbasinda teyzemlerle gecirdigimiz On günün ardindan beni öttürdü o ayri.O kadar hircinlik yaptiki anneme telefon acip anne nolur gelip beni kurtarin dememek icin cok mücadele ettim kendimle:))SIkIstinmi nolur anne cagrilir, ama gelemez .Olsun yeni taze bir nefes alinir, gelmeyi cok istedigi ama gelemedigi bilinir ,ben anneyim artik ya deyip cokk güclüyüm numarasi yapilir ve kaldigin yerden devam edilir.

Itiraf etmeliyim ki bir ,bir bucuk ayi o kadar zor atlattim ki bir ara acaba Serrayi biraz annemlerlemi biraksam diye bile düsündüm.Sadece düsündüm....Bu son zamanlar heryönden cok zor geciyor benim icin.

Hala bir isim yok ,
Isim olmadigi icin Serra anaokuluna kabul edilmiyor ,
Serra evde oldugu icin ben her ise gidemiyorum,
Is Kurumu henüz hic calimadigim halde beni ücretsiz Almanca kursuna göndermeyi teklif etti( büyük bir firsat bu kosullarda göndermesi) ama kurs saatleri esimin calisma saatleriyle cakistigi ve Serrayi baska birakacak kimse olmadigi icin gidemiyorum,
Evde tam zamanli ve az destekli bir anne olarak kafayi yiyor ,
Serra ile cikmaz sokaklarda dolanip duruyorum.
Belkide kücük inatci kuzuda bu havayi sezdigi icin daha inatci,daha huysuz .
Bu kadar bunalirken ama bunalmazmis gibi yasamaya calisirken herseyi altüst ediyorum.Para pul mühim degil de en azindan Serrayla biraz yoluna koyabilsem isleri baska birsey istemem.

Herseye ragmen ayakta kalmama sebep kizima belki de tesekkür etmeliyim.Bütün bu bulantinin icinde beni zorluyorda zorluyor yasamak icin.
Ne karisik bir yazi olmus bu.Oluversin bosver...

2 yorum:

Anne ve Bebisi dedi ki...

Once gidenler icin Allah kavustursun :)

Sonra islerin icin, en kisa zamanda yoluna girsin duasi yapayim :)

Yardimsiz, desteksiz, dort duvar arasinda, bir basina cocuk buyutmeye calismak cok, cok, cok ama cok zor bir is. Damdan duseni damdan dusen anlar. Cok buyuk bir yuku sirtlandigini ve su ana kadar gayet iyi geldigini bilmelisin. Az kaldi, biraz daha sabret. Bahar geliyor, her gun bir kac saati disarda, parklarda gecirmeye calis. Al yemeklerinizi yanina, bi pikinik sepeti, battaniye.. Butun gun disarda takilin. Serra oynasin, hoplasin, ziplasin.. sen de hic bir sey yapmadan otur, kafani dinle. Cok cok iyi geliyor insana.

Secil Y. dedi ki...

Tesekkürlerr dualar icin Esracigim.
Damdan düsenlerin hepsi benim kadar yilgin mi acaba?Bazilarinin gülüp gectigi gibi bende gülüp gecebilcekmiyim bir gün?
Neyseki bahar yakin,sabri zorlamaya devam...