9 Aralık 2010 Perşembe

Birsey var ne zamandir icimde.
Söyliyeyim söyliyeyim icime kaciyor, yine söyliyemiyorum.
Ikizlerimden ayrilmadan önce onlar benim karnimda yüzerken hala ya da ben öyle saniyorken
Tam da ultrason icin hastaneye gidip önce bir yavrumun birkac saat sonrada diger yavrumun artik yasamadigini ögrenecegim sabah
Erkenden kalkip hazirlaniyorken
Dinmeyen acligimi ve bulantilarimi bastirmak icin
Buzdolabinin kapagini actigim vakit
Icimde hissettigim o kücük ama muhtesem hareketi
Iste oradalar benimleler deyip nasilda sevindigimi
Hic unutamiyorum
Hic.
Hic de unutmayacagim.

Hiç yorum yok: