16 Ekim 2008 Perşembe



Bazen resimler dünyanin aslinda sandigim kadar cekilmez olmadigini hatirlatir bana.Ama bazen.Bazende resimlere bakip bakip aglarim ben,simdi aglamiyorum ama bu resme bakinca kendimi cok yalniz hissediyorum.Belki yatagima uzaninca aglarim,tabii Serra benden önce aglamazsa.Iyiki Serra var:)Keske bir sadece bir tane arkadasim olsaydi burda.Istedigim sadece sicak bir gülümsemenin senlendirdigi bir iki farkli cümle kendi kurduklarimdan.Ama yok ,kimse yok...

4 yorum:

Adsız dedi ki...

slm, Linz'in neresindesiniz tam olarak? ben aslen vorarlberg liyim ama su an avusturya'da yasamiyorum fakat oralarda cok tanidiklarim var :) slmlar, Nil

Adsız dedi ki...

herkes sana ozenir gurbettesindir ama bir sen bilirsin bu yalnizlik neler neler alir goturur.bende yalnizim amerikanin ortasinda 300 milyonluk ulkede yapayalnizim bir tane bile arkadasim yok ........seni cok iyi anliyorum
Sevgiler yolluyorum,gunun guzel gecsin :)

Esra

Secil Y. dedi ki...

Merhaba nil,
ansfelden de yasiyorum zaten bu linz ufacik bir yer.

Secil Y. dedi ki...

Merhaba Esra,
Cok tesekkür ederim.Umarim ikimizde birer arkadas buluruz da biter bu yalnizlik halleri.Biraz zor gözüksede umut fakirin ekmegi iste napalim.