Aksamüstü birdenbire hersey kötü gitmis ,günün sakinligini karmasaya ve sinir stress hallerine teslim etmis olabilirsiniz,

ayak tabanlariniz zonklarken uykusu gelmis bir kücük velet sizi bunalttikca bunaltirken isten eve dönen koca isinizi kolaylastirmayi aklindan bile gecirmemis olabilir,

beklediginiz ve umut ettiginiz ilgili ve anlayisli baba olmasi ihtimalinin sifir oldugu gözünüze sokuluvermis olabilir birkez daha,

derin bir ic cekip kaldiginiz yerden devam etme cabanizla basbasa bogusurken sonunda banyoda olanlar olmus cocugunuza haksizlik edip canini yakmis olabilirsiniz,

kalbinize kendi ellerinizle sapladiginiz bicak birkac santim daha derine sokulmusken kaldiginiz yerden devam etmek anlamisizliginiz gitgide büyümüs ve buna ragmen hala herseyi yoluna sokmaya calisan halinize disardan bakip acimis,

kalbinizden gözünüze uzanan yolu asmaya calisan gözyaslarini birkez daha taslasmak üzere geri göndermis,

birkac güzel söze kanan kücük kalbin safligiyla arinmak istemis hatta arinmis gibi kendinizi kandirmis,

hepsi birbirinin ayni olan günleri sorgusuz sualsiz yasamayi ilke edinip en azindan bir süre rolantiye almis olabilirsiniz bile bile yasaminizi,



nefes alabilmek icin bazen
sadece derin bir nefes alabilmek icin

icinizden sizabileceklerin hertürlüsüne engel olmaniz gerekebilir.

Bir aksamüstü.
Bir gün.
Bir baska gün daha.Sonra bir ögleden sonra.Ve daha nice günler günleri kovalarken.
Kalbiniz ritmi ne yapacagini bilemeden yoluna devam ederken,
siz susmak susmak ve yine susmakla unutmaya calismis olsanizda icinizde hep kücük bir filiz yesermeye hazir bekliyor olur.Umudun yiyecek öyle cok ekmegi vardir ki bir parcasida sizdedir mutlaka.Yoksa hayat nasil devam eder.
Onu bulmali ,
ve de bilmeli
yakinlarda belki icimizde biryerler de oldugunu,
kimse olmadiginda bile.



Yoksa hayat nasil devam eder.....