Hayat zor, cok zor Yonca....

Hayatimda degistirmek istedigim cok cok sey var.

En basta tembelligim.En zoru bu mu acaba?
Bilmiyorum.
Evet ben tembelim gercekten.Bazen elmayi yikayip yemeye üsenirim ,bazen kücücük bir kitapligi düzenlemeye ,bazen yazmaya,bazen anlatmaya.Susmayi öyle cok severimki bazen konustugum anlara inanamam bu da mi benim diye.Cok susmam yine de.Ama en cok icimden konusurum.Belki burda konuscak kimselerim olmadigindan.Bunu da bilmiyorum.

Ikincisine gelince degismeli dediklerimin konsantrasyon problemim.Bu cok eski ama ben birkac yillardir farkindayim.Aslinda bütün okul hayatimi etkilemis ama o zamanlar aklim neredeyse hic farkinda degildim.Mesela ortaokulda falan bazen tek basima kalabilecegim evin en soguk kösesinde yani annemlerin yatak odasinda bagira cagira kendime ders anlatirdim o zamanda bunun farkinda degildim ama simdi bile hatirliyorum bu yöntemin aklimi yerinde tuttugunu ve iyi anladigimi.Her zaman berbat bir okul hayatim oldu buarada okullari hic sevmedim.

Hala böyleyim.Bir ise baslayip kendimi bilmem kacinci iste buldugum cok olur.Mesela ilk is bulasikken kendimi balkon silerken bulurum birde bakarimki simdide camasir atiyorum makinaya aman tanrim simdide dolaba su koyuyorum.Bu yüzden kendimi yaptigim ise sabitlemek icin cok ama cok caba harcarim.Histt dur nereye önce bunu bitir diye diye söylenirim kendime.
Sonra Serrayla oyuna otururuz ben bu oyun konusunda berbatim zaten yaraticilikdan eser yok.Neyse Serra tam bir oyun kurar mesela doktorculuk benim aklim hep baska islerdedir kendime uyuz olurum.Birgün kizimla cok güzel oyunlar oynayabilecegimi hayal ederim ama aslini isterseniz hic sanmam.Serraya bu konuda cok haksizlik ettigimi düsünüp dertlenirim bir de.Zaten bu annelik degerlendirmeleri beni hep sarsar kendimi hic begenmem.Offf der bunalirim, aktiviteleri cok ama cok sIkIcI buluyorum ben aktivite insani degilim buna inanirim.

Cocugunuzun olmasi icinizdeki kemiklesmis bazi moktan özelliklerinizi degistirmiyor bosuna ümitlenmeyin bunu da eklerim.Ama mecburen o aciklari kapatmak icin baska yerlerden yirtiyosunuz kendinizi vicdan yapip bunuda bazen iyi bazen kötü bulurum.

Daha neler var neler degissin istedigim.Devami gelecek.

Ama bugünlerde en cok ne istiyorum biliyor musunuz ?Serranin artik biraz olsun bizi dinlemesini?Artik cok ama cok yoruldum ben bu kücük cadinin bizi hic ama hic takmamasindan.Kafasina göre takilmasindan cok yoruldum.

Bazen günlerce evden cikamiyorum onun yüzünden.Ne zaman disari cikmak icin hazirlansam ya da hazirlansak Serra hanim üzerini soyunuyor tamam hadi gidelim diye sonra mümkün degil giydiremiyorum.Giyeceklerini kapinin agzina kadar getirip evden cikiyorum artik numarasiyla giyiyordu ama artik kiyafetleri o secmek istedigi icin giyinmiyor..Sectikleride yazlik elbiseler.Askili kolsuz artik ne varsa.Icine birsey giyilmeyecek hatta atletde cikarilacak.E ikna edemeyince ben de tamam gitmiyoruz diyorum.Zaten ne zaman disari cikacak olsak oyun oynayacagi tutar birsey bulur kendi kendine.Aradan birkac saat gecince anne karar verdim gidelim diye yanima geliyor giyinicenmi kizim diye soruyorum evet anne diyor.Haydi soyunuyoruz noluyor bilin yine kaciyor giyinmicem diye.Döktügümüz o dillerin hepsi bos,evden cikmakdan vazgecmek göya ceza olsun diye hepsi bos.Ben hava alsin eve kapanmasin diye cikarmaya calisiyorum hergün ama artik isyan ettim cikmazsan cikma diyorum.Ama evde olmak aslinda beni daha cok geriyor.Kis iyice bastirmadan uzayan sonbaharin havasini kacirmak istemiyorum.

Ne yapsam bilmiyorum ama bu kizin inadi beni cok cok yordu.Yine de yasarken cok zor ve asilamz gelsede anlatirken tatli bir yorgunluga dönüsüveriyor.Belki de daha cok anlatmali...

iste beni yoran tatli cadi