14 Ocak 2010 Perşembe


Bir arkadasim olsa arasa beni randevulassak su saatte su cafede.Hazirlansam hizlica giderken bir paketde sigara alsam otobüse binsem üsüsem biraz durakda beklerken otobüs sicacik olsa erkenden varsam oraya biraz gezinip iyice üsüyünce girsem otursam pencere kenarina kahve icerken sigara gelse aklima yaksam icime ceksem ne güzel desem yoldan gecenlere baksam hic acelem olmadan düsünsem cantamda incecik bir siir kitabi olsa acsam baksam okudukca sasirsam sonra gelse arkadasim nasilsin dese nasilsin desem biliyormusun ne oldu desem anlatsam anlatsam dinlesem dinlesem icimdeki yüzlerce kapi acilsa kapansa cekmeceler bir bosalsa bir dolsa sözcükler ucussa zaman iz birakarak aksa parmaklarim tütün koksa eve dönerken kus gibi olsam icimdeki tren sakinlesmis icimdeki ses uyumus olsa eve yaklasirken heyecanlansam serra kapi zilini duyunca anne diye bagirip kosarak gelse kapi acilinca sarilsak öpüssek devam etsek kaldigimiz yerden...

cok mu?cok mu sey istedigim?

4 yorum:

Yunkabu dedi ki...

yorumunu okuyunca burnum sizladi. yalniz arkadasimi ziyarete geldim hemen. Ah su yazindakini ben de bir yasayabilsem, hepsini bir yana birak sadece yoldan gecen kalabaligi izleyebilsem...
"icimdeki yuzlerce kapi acilsa kapansa, cekmeceler bir bosalsa bir dolsa..." yasasam...

Secil Y. dedi ki...

hosgeldin yunkabu,
ben cok uzun zamandir hep biliyorum seni her pc basina gecince acar bakarim sana ama ilk kez yazdim daha cok yazacaktimda vakit olmadi.
Sende kendimde oldugu icin tanidik olan cok sey var umarim uzun uzun konusuruz anlatirim sana .Sanki gercektende uzun uzun konusabilegiz gibi bir his var icimde.
Bakalim neler getirecek günler bize.

Ferhat dedi ki...

neyi, niye anlattığın ayrı mesele ama yazıların çok akıcı. tebrikler.

Selen dedi ki...

Bugün oradan oraya geçerken tesadüfen buldum blogunu. Bu yazıyı okuyunca da kalbime dokundu. 5-6 sene önceki halimi hatırladım. Sevmediğim, sevemediğim bir şehirde, kimseleri tanımadığım bir dönemde, içimdeki bunalımları boşaltamamak, tanımadığım insanlara konuşma özlemiyle bakmak ne kadar acı verici çok iyi bilirim. Ama sonra internet vasıtasıyla dünyanın en tatlı insanlarından biriyle tanıştım ve o berbat şehirdeki günlerime resmen bir güneş gibi doğdu. O şehirden ayrıldım ama benim hala yüreğimde, bana benden yakın bir dost bıraktım ardımda. Umarım sana da böyle olur, umarım tez zamanda seni anlayan, konuşurken saatlerin su gibi akıp gittiği bir dost bulabilirsin orada..
Sevgiler